เราชื่อว่า ปุ้ย ขอบอกตรงๆเลยนะว่าเรานั้น ทำอาชีพขายบริการทางเพศ ซึ่งบ้างคนเรียกเราว่ากระหรี่ ตอนแรกๆ เราก็รู้สึกไม่ดีหรอกนะ ที่บางคนที่ซื้อเราแล้วเรียกเราแบบนั้น แต่ด้วยเราทำมันมานานมากแล้ว จนเราชินชากับคำพวกนี้ไปเลย เราแทบไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เหมือนชีวิตเราไม่มีอะไรให้เสียไปมากกว่านี้อีกแล้ว แต่ที่เรานั้นมีความสุขได้ ก็เพราะเงิน เงินคำเดียวเลย ทุกคนอาจจะมองว่าเราเห็นแก่เงิน แต่ชีวิตของคนมันไม่ได้มีอะไรให้เราได้เอกมากนัก ชีวิตที่ต้องเป็นเสาร์หลักให้ครอบครัว ต้องดูแลพ่อแม่ที่แก่ชรา หลานที่ต้องส่งเสียเรียน เพราะพี่ชายไข่ทิ้งไว้แล้วส่งมาให้เลี้ยง นานๆทีจะส่งเงินมาดูแลบ้าง มันจึงต้องทำให้เราต้องเลือกมาเดินในเส้นทางสายนี้ แต่สำหรับเรามันก็คุ้มนะ เพราะเงินที่ได้มา มันก็ ทำให้พ่อแม่ได้รักษาในโรงพยาบาลดีๆได้ โดยไม่ต้องรอคิว หลานได้เรียนในโรงเรียนดีๆ และหวังว่าจะได้ไม่ต้องมามีชีวิตแบบเรา บางครั้งในโรงพยาบาล ก็โรงเรียน บางครั้งเราก็ยังเคยเจอกับคนที่เคยได้เย็ดเราด้วยก็หลายคน ไม่ว่าจะเป็น หมอ ครู หรือไปถึง พ่อของเด็กๆ ไปถึงยาม ก็มี และด้วยการทำงานหาเงินของเราแบบนี้ เราจึงไม่คิดที่จะมีใคร เพราะว่าเราไม่อยากเสียใจ เพราะรู้ว่า คงจะไม่มีใครรับได้ หรือคนที่รับได้ก็จะมาเอาเงินที่เราหามาได้มากกว่า เราจึงไม่คิดที่จะมีใครเพื่อให้ปัญหามันไม่เกิดจะดีที่สุด ถ้าถามว่าเราเคยรักใครไหม เราก็เคยนะ เป็นการแอบชอบมากกว่า ต้องย้อนไปตอนสมัยเรียนปี 3 เลย รุ่นน้องปี 1…
